چکیده
رؤسای ترکمانان اوغوز خراسان بر خلاف پیشینیان سده پنجم هجری قمری/یازدهم میلادی خود، لیاقت ایجاد دولت جدیدی را نداشتند. پیروزی آنها جز ویرانی و هرج و مرج چیز دیگری نداشت. اما این پیروزی غزان، تأثیری معکوس و سودمند برای سلسله ای داشت که پشت سر آنها پدید آمد. در حقیقت موقعیت دور بودن خوارزم از مراکز قدرت و سنن قدیمی استقلال این ولایت به انوشتگین غرچه ای و نوادگانش کمک کرده بود که مدتی دراز و بی فترت، قدرت را در ولایت یاد شده به دست بگیرند. اما خوارزمشاهیان پس از مرگ سنجر بود که استقلال واقعی یافتند. قراختاییان در شمال شرق ایران مانع اهداف توسعه طلبانه خوارزمشاهیان بودند از این روآنها به سوی جنوب غربی، به خراسان و سپس به داخل ایران روی آوردند.
